Konuyla ilgili bir kitap yazan Waal'dan Edmund, porselenin sırrı – gerçek beyaz altın – ve memnun bir arzu vaadi arasında bir ilişki olması gerektiğini tahmin etti. Bu varsayımsal bağdan bir şey, mizaç olmasa da, dünyanın son romanının tadına bakmış gibi görünüyor Bruce Chatwin (1940-89).
Kahramanı Kaspar Utz, belki de başka bir dünyadan başka bir zaman yaratığıdır. Komünist Praga'da, Meissen papazları, emaye satirler ve on dokuzuncu yüzyıl perileri ile çevrili 18. yüzyılın bir saloncito rococó yaşıyormuş gibi yaşıyor. Barok Gallantry Katoliki Melómano Dilente, Alman soyundan Yahudi aristokrat Utz, halılar için küçük nostalji geliştiriyor ve halılarını keten ve form için zarafetlerle değiştiren bir Avrupa kalıntıları arasında. Paha biçilmez parçalar ve melankolik parlama ile kalabalık olan departmanı, hem vitrin hem de monakal hücre.
Burada kitap, sağır. Hayatın evi Mario Praz tarafından. Her sandalyenin, her portrenin, her goblenin anekdotlar olmadan otobiyografinin zorluklarını yerine getirdiği Florentine Türbesi, Avustralya'nın praguense tabanında Austrohungara kopyasını bulur. Ancak Praz, çürümeyi seven Latinist'in kibiriyle yazdığı yerlerde, Chatwin küçük tonu seçer, her merak kabinesinin de bir hapsım olduğunu bilen neredeyse İngiliz ironisi. Utz nesnelere sahip değildir: hazine ederler, onları saygı gösterirler, içinde çözülürler.
Bir dereceye kadar, UTZ – Başlangıçta 1988'de yayınlandı – Bir asırda yıkımı kutlayan kalıcılık arzusu hakkında bir roman. Komünist rejimin gri makinelerinde yakalanan bir burjuva estetasının hikayesi, porselen koleksiyonunun sevgisi – sevgisi için – kaçamadı. Sonuçta, her devrim geçer, ancak mükemmel durumda bir Meissen Satyr ölümsüzlük figürüdür. Walter Benjamin koleksiyoncuda nesnenin bir kurtarıcı görüyorsa, Chatwin bunu trajik bir figür olarak görüyor: dünyayı üremesi için feda eden biri. Tüm büyük koleksiyoncular gibi UTZ de dünyayı sevmiyor, cevabını seviyor.
Ancak, kesinlikle konuşursak, bir erkeğin tarihi değil, bağlılığının nesneleri aracılığıyla yeniden inşa etme girişimi ile ilgilidir. Anlatıcı, zar zor örtülü bir alter ego ChatwinUtz'ın ölümünden sonra Prag'a gelir ve samimi bir tapınağın kalıntılarını inceleyenler olarak uyanmasını yeniden yapılandırır; Bu nedenle, hikayesinin yanlış anlamalar, varsayımlar, çapraz versiyonlardan oluştuğunu kabul eder; Ansiklopedik araştırma ile yerinden edilmiş güven arasında salınan izlenim sıçramaları. Güya UTZ Bir envanterin envanteri olun: Kayıp bir kataloğun marjinal ek açıklaması.
İnce anatomisinde UTZ İbranice Gólem'in efsanesi – kilden yapılmış ve kelime tarafından canlandırılan yaratık – iç sinekte olduğu gibi bilimsel dissefisler var; Çin'deki kökeninden Meissen atölyelerindeki Avrupa rönesansına kadar porselen icadının tarihi; ve II.
Romanın formların hayatta kalmasıyla uğraştığı zamanlar var: onu saran bir dünya olmadığında hassasiyete nasıl direniyor. Ama aynı zamanda – ve bu daha rahatsız edici – bu formların adanmışlarından nasıl kurtulduğu konusunda. Utz, koleksiyonunun koruyucusu, aynı zamanda rehinesidir. Ve belki de – son, neredeyse gizli sahnenin önerdiği gibi – bu bile değil. Belki düşündüğümüz şey sadece bir cepheydi. Ve gerçek mülkiyet eylemi ölümden sonra gerçekleşir: nesne öznenin kaybeddiği şeyi koruduğunda.
Hangi Chatwin O zaman, abartılı bir hobinin parlaklığı değil, tekrarlanamayanın fetişizasyonu üzerine eskrimde bir egzersizdir. “Nesneler,” diye yazıyor, “nasıl dağıldığımızı gördüğümüz değişmez ayna. Hiçbir şey sanat eserleri koleksiyonundan daha fazla yaşlanmıyor.” Bu yüzden, UTZ Hem esir ruhta melankolik bir alegori hem de zamana karşı son bir kale olarak sanat için bir elgía.
ChatwinÇok yıllık bir gezgin ve dünyanın kenarlarında mobil bir coğrafi anlatıcı olan, statik bir kahraman bulur: hikayeyi yerinden hareket etmeden geçen bir adam. Ve balon, çöllere, kabilelerde ve el yazmalarına gömülü sırlar aramadan önce, şimdi bize gerçek yolculuğun tek bir parçayı hareket ettirmemeden oluştuğunu söylemek için şimdi Prag'ın ısıtmalı bir bölümüne eklenmişse.
UTZBruce Chatwin. Trad. Eduardo Goligorsky tarafından. Pinda, 118 sayfa.
Kahramanı Kaspar Utz, belki de başka bir dünyadan başka bir zaman yaratığıdır. Komünist Praga'da, Meissen papazları, emaye satirler ve on dokuzuncu yüzyıl perileri ile çevrili 18. yüzyılın bir saloncito rococó yaşıyormuş gibi yaşıyor. Barok Gallantry Katoliki Melómano Dilente, Alman soyundan Yahudi aristokrat Utz, halılar için küçük nostalji geliştiriyor ve halılarını keten ve form için zarafetlerle değiştiren bir Avrupa kalıntıları arasında. Paha biçilmez parçalar ve melankolik parlama ile kalabalık olan departmanı, hem vitrin hem de monakal hücre.
Burada kitap, sağır. Hayatın evi Mario Praz tarafından. Her sandalyenin, her portrenin, her goblenin anekdotlar olmadan otobiyografinin zorluklarını yerine getirdiği Florentine Türbesi, Avustralya'nın praguense tabanında Austrohungara kopyasını bulur. Ancak Praz, çürümeyi seven Latinist'in kibiriyle yazdığı yerlerde, Chatwin küçük tonu seçer, her merak kabinesinin de bir hapsım olduğunu bilen neredeyse İngiliz ironisi. Utz nesnelere sahip değildir: hazine ederler, onları saygı gösterirler, içinde çözülürler.
Bir dereceye kadar, UTZ – Başlangıçta 1988'de yayınlandı – Bir asırda yıkımı kutlayan kalıcılık arzusu hakkında bir roman. Komünist rejimin gri makinelerinde yakalanan bir burjuva estetasının hikayesi, porselen koleksiyonunun sevgisi – sevgisi için – kaçamadı. Sonuçta, her devrim geçer, ancak mükemmel durumda bir Meissen Satyr ölümsüzlük figürüdür. Walter Benjamin koleksiyoncuda nesnenin bir kurtarıcı görüyorsa, Chatwin bunu trajik bir figür olarak görüyor: dünyayı üremesi için feda eden biri. Tüm büyük koleksiyoncular gibi UTZ de dünyayı sevmiyor, cevabını seviyor.
Ancak, kesinlikle konuşursak, bir erkeğin tarihi değil, bağlılığının nesneleri aracılığıyla yeniden inşa etme girişimi ile ilgilidir. Anlatıcı, zar zor örtülü bir alter ego ChatwinUtz'ın ölümünden sonra Prag'a gelir ve samimi bir tapınağın kalıntılarını inceleyenler olarak uyanmasını yeniden yapılandırır; Bu nedenle, hikayesinin yanlış anlamalar, varsayımlar, çapraz versiyonlardan oluştuğunu kabul eder; Ansiklopedik araştırma ile yerinden edilmiş güven arasında salınan izlenim sıçramaları. Güya UTZ Bir envanterin envanteri olun: Kayıp bir kataloğun marjinal ek açıklaması.
İnce anatomisinde UTZ İbranice Gólem'in efsanesi – kilden yapılmış ve kelime tarafından canlandırılan yaratık – iç sinekte olduğu gibi bilimsel dissefisler var; Çin'deki kökeninden Meissen atölyelerindeki Avrupa rönesansına kadar porselen icadının tarihi; ve II.
Romanın formların hayatta kalmasıyla uğraştığı zamanlar var: onu saran bir dünya olmadığında hassasiyete nasıl direniyor. Ama aynı zamanda – ve bu daha rahatsız edici – bu formların adanmışlarından nasıl kurtulduğu konusunda. Utz, koleksiyonunun koruyucusu, aynı zamanda rehinesidir. Ve belki de – son, neredeyse gizli sahnenin önerdiği gibi – bu bile değil. Belki düşündüğümüz şey sadece bir cepheydi. Ve gerçek mülkiyet eylemi ölümden sonra gerçekleşir: nesne öznenin kaybeddiği şeyi koruduğunda.
Hangi Chatwin O zaman, abartılı bir hobinin parlaklığı değil, tekrarlanamayanın fetişizasyonu üzerine eskrimde bir egzersizdir. “Nesneler,” diye yazıyor, “nasıl dağıldığımızı gördüğümüz değişmez ayna. Hiçbir şey sanat eserleri koleksiyonundan daha fazla yaşlanmıyor.” Bu yüzden, UTZ Hem esir ruhta melankolik bir alegori hem de zamana karşı son bir kale olarak sanat için bir elgía.
ChatwinÇok yıllık bir gezgin ve dünyanın kenarlarında mobil bir coğrafi anlatıcı olan, statik bir kahraman bulur: hikayeyi yerinden hareket etmeden geçen bir adam. Ve balon, çöllere, kabilelerde ve el yazmalarına gömülü sırlar aramadan önce, şimdi bize gerçek yolculuğun tek bir parçayı hareket ettirmemeden oluştuğunu söylemek için şimdi Prag'ın ısıtmalı bir bölümüne eklenmişse.
UTZBruce Chatwin. Trad. Eduardo Goligorsky tarafından. Pinda, 118 sayfa.